6 Haziran Perşembe

Bu sabah çok ama çok geç uyandı. Saat 10.00 du uyandığında... Acayip neşeliydi. Gözlerinin içi gülüyordu. Çişini yaparken duvardaki eski tişört resmi olan afrika maskeleri tablosuna bakarken ki mutluluğu ve gözlerinin ışıl ışıl parlaması anlatılır gibi değil.
Çok az kahvaltı etti. sadece 1-2 lokma şokellalı ekmek. Bi de yeşil zeytin. O da sadece bir tane. Yememek için kendini koltuğa kapakladı. Bakınız fotoğraf

Babannene gitmek ister misin dedim. Önceki günlerin aksine, istemedi. TV de votvotları seyretmeye başladı. Ben de ablasını uyandırıp ona bıraktım. Evden ayrıldım.
Eve geldiğimde uyuyordu. Akşam tam iş çıkış saati dolu yağdı. Dolu yağarken -sanırım- gürültüye uyandı. Ben de annesine telefon edip arabayla onu almaya geleceğimizi söyledim.  Büyük kızımı da dershaneye bıraktım. Atladık arabaya. Anneyi aldık. Karnı açtı. Cantık yedik her beraber. Her akşam ilk işi kuşu sehpanın üzerine indirtip onunla ilgilenmek.ama fazla yaklaşmadan. Kuş nerene kondu dediğimizde kafasını gösteriyor.sana ne yaptı dediğimizde de burnunu... Akşam evde gene abisi eve gelince arıza çıkardı.  Eve girsin istemiyor. Babannesi geldi. Onu pek bi sevinerek karşıladı. ama genel olarak bu gece de mızmız ve geçimsizdi.